بررسی شبکیه و عروق خونی

آنژیوگرافی(Angiography) : برای انجام این تست، تزریق Fluorescein یا Indocyanine green) ICG) به داخل ورید بازویی انجام می گیرد و برای عکس برداری از قسمت عقبی چشم، از دوربین fundus استفاده می شود. این تست برای بررسی جریان خون شبکیه و کوروئید استفاده می شود. معمولا” برای بررسی عروق شبکیه از فلئورسئین و برای بررسی عروق کوروئیدال و قسمت های عمقی تر، از ICG استفاده می شود. آنژیوگرافی فلئورسئین بیشتر برای بررسی رتینوپاتی دیابتی، بیماری های انسدادی عروق مانند انسداد شریان یا ورید شبکیه و ارزیابی دژنرسانس wet ماکولا کاربرد دارد. ICG، برای بررسی خون درماکولا مانند نوع wet دژنرساس وابسته به سن استفاده می شود. هر دو نوع ماده، عوارض بسیار کمی دارند و می توان با اطمینان از آنها استفاده کرد. ممکن است بندرت واکنش های حساسیتی (آلرژیک) در بعضی افراد بروز کند. مصرف ICG در افرادی که به ید حساسیت دارند ممنوع است. فلئورسئین ممکن است در بعضی افراد تا ۲۴ ساعت پس از تزریق ایجاد زردی در پوست یا چشم ها کرده و باعث نارنجی شدن ادرار گردد.

HRA Angiography : استفاده از این تکنیک، دقت آنژیوگرافی فلئورسئین و ICG را افزایش می دهد و امکان فلیم برداری از آنژیوگرافی را فراهم می آورد.

OCT یا Optic Coherence Tomography : تکنیک جدیدی است که با استفاده از مقاطع توموگرافیک با دقت بالا از لایه های شبکیه، اطلاعات ارزشمندی از آن در اختیار چشم پزشک قرار می دهد. بنابراین برای تشخیص و پی گیری بسیاری از بیماری های شبکیه مانند سوراخ های ماکولا، ادم ماکولا، دژنرسانس ماکولا، رتینوپاتی دیابتی و گلوکوم به کار می رود. از آنجائی که دراین تکنیک از یک منبع نورانی استفاده می شود احتیاجی به تماس با چشم وجود ندارد و در عرض چند ثانیه انجام می گیرد.

الکترورتینوگرام (ERG) : بررسی پتانسیل های شبکیه توسط روش‌های Flash،Pattern و M.F از امکانات سیستم ERG موجود در کلینیک فوق تخصصی بصیر می باشد. این توانایی ها، بررسی بسیاری از بیماری‌های شبکیه را فراهم می سازد. این تست پاسخ کلی شبکیه را به یک محرک نوری به وسیله اختلاف پتانسیل به وجود آمده بین دو الکترود می سنجد. یکی از آنها به آرامی در زیر پلک پایینی برروی قرنیه قرار می گیرد و با آن درتماس است و الکترود دیگر که خنثی است برروی پوست اطراف چشم قرار می گیرد. برای راحتی بیمار از قطره های بیحسی استفاده شده و در بعضی مواقع مثلا” زمانی که بیمار، کودک است از بیهوشی عمومی استفاده می شود. این تست برای تشخیص اختلالات شبکیه مانند دیستروفی مخروط و یا رتینیت پیگمانتوزا کاربرد دارد.

الکترواکولوگرام(EOG) : یکی از آزمون‌های مهم الکتروفیزیولوژی EOG است. ارزیابی تأثیرات دارویی و تغییرات پاتولوژیک از جمله کاربردهای این آزمون می باشد. تستی است که به طور معمول برای ارزیابی اپی تلیوم رنگی شبکیه و گیرنده های نور به کار می رود (سلول های استوانه ای و مخروطی). در حالت معمول اختلاف پتانسیل ۶ میلی ولت بین قرنیه و شبکیه وجود دارد. این اختلاف پتانسیل با قراردادن الکترودهائی بر روی پوست و در دوطرف چشم قابل اندازه گیری است. از بیمار خواسته می شود که چشم خود را بر روی یک هدف نورانی که به طور متناوب نور ساطع می کند ثابت نگاه دارد و تابش نور طوری خواهد بود که محور چشم از راستای افقی خود ۳۰ درجه منحرف شود.اختلاف پتانسیل به وجود آمده بین الکترودها تقویت شده و برروی دستگاهی ثبت می شود. این تست به خصوص برای بررسی بیمارانی که مشکوک به داشتن اختلال یا بیماری در اپی تلیوم رنگی شبکیه می باشند مانند رتینیت پیگمانتوزا ارزشمند است.