گلوکوم یا آب سیاه

حفره داخلی چشم عمدتا توسط ماده ای ژلاتینی به نام ویتره یا زجاجیه پر شده که قوام کره چشم را نگاه می دارد. در قسمت جلوئی چشم اما فاصله ای میان قرنیه و عنبیه ( آیریس) یا همان لایه رنگی چشم که مردمک در میان آن قرار گرفته فضای کوچکی به نام اتاق قدامی قرار گرفته که توسط مایعی به نام زلالیه پر شده وقوام قرنیه را حفظ می کند. این مایع توسط جسم مژگانی ایجاد می شود و پس از ورود به اتاق قدامی از زاویه بین قرنیه و عنبیه توسط کانالی به نام شلم تخلیه می شود.
به دلایل متعدد از جمله تنگ بودن زاویه و بسته شدن کانال شلم و عدم خروج طبیعی مایع زلالیه و یا تولید بیش از حد آن موجب میگردد که فشار داخل چشم افزایش یابد. این فشار در حال طبیعی بین 12 تا 20 میلیمتر جیوه است که در صورت تجمع مایع زلالیه می تواند به صورت تدریجی یا به صورت جدی وحاد افزایش یابد که به آن آب سیاه یا گلوکوم گفته می شود. گلوکوم را دشمن خاموش بینائی می نامند زیرا در شکل مزمن آن بدون علامت خاص می تواند به تدریج از ناحیه محیطی موجب آسیب دائمی بافتهای عصبی شبکیه شده و تا مرکز پیش رفته و موجب کوری شود.
در افرادی که دچار فشار چشم بالا هستند فوق متخصصان گلوکوم مرکز فوق تخصصی چشم پزشکی بصیر با معاینه، سنچش میزان فشار داخل چشمی و درصورت نیاز انجام آزمایش میدان بینائی شرایط را بررسی کرده و با درمان مناسب یا انجام عمل جراحی مانع از ادامه روند بیماری می شوند چرا که در حال حاضر امکان بازیافت سلولهای عصبی تلف شده وجود ندارد.